شعر کرونا ویروس - کووید 19

کرونا آمده امّا همگی در خوابیم

که چنین روز به غفلت همگی کم یابیم

راه را بر سر این کوچه نشانم دادند

و چرا این همه رحمت به جهانم دادند

که اگر از کرونا جان به قضا نسپاریم

یا که در شام بلا دل به خدا نسپاریم

روزِ ما شب بشود یا که پریشان برسد

تا که پایان دل انگیز، بهاران برسد

از ندایی که ز فرمانده رسد پر بدهم

جز شهادت نَبُوَد راه که من سر بدهم

یادِمان باد به روزی که قیامت برسد

آن که دل را ندهد باز به رحمت برسد